" ड्यामक्लिजको तरबार"

" ड्यामक्लिजको तरबार" वहुचर्चित र साहित्यमा धेरै ठाँउमा प्रयुक्त विम्व हो । ड्यामक्लिज ई.पू. चौथो शाव्तादीका सिसिलीका राजा डायनिसस - २ को दरवारिया भारदार हो । राजाको चाकरीमा उपस्थित हुने र उनको वैभवको गुणगान , स्तुति वा प्रशस्ति उसको दैनिकी थियो । सत्ता र शक्तिमा वस्ने मान्छेले कसरी निरन्तर संकट र जोखिम मोलेको हुन्छ भन्ने प्रत्यक्ष अनुभूति गराउने बिचारले राजाले अल्प समयको लागि उ संग आफ्नो पद साट्ने अनौठो प्रस्ताव गरे । ड्यामक्लिज उत्साहित हुँदै शिंहासनमा बस्न गयो भने राजा भारदारको सिटमा । राजसी खान- पान, सुख सुविधा र ऐश्वर्यले उसलाई स्वर्गीय अनुभूति हुँदै थियो । तर जब शिंहासन (?)को माथि ठीक उसको टाउकोमाथि पर्ने गरी घोडाको पुच्छरको एउटै मात्र रौँ को सहारामा झुण्डिरहेको बडेमाको खड्गमा आँखा परे उसको हंसले ठाउँ छोड्यो । उसलाई १ मिनेट पनि भारी भयो र तुरुन्ता तुरुन्तै उसले राजपाट राजालाइनै फिर्ता गर्‍यो ।

गौतम बुद्ध र गरिब

एउटा गरिब ब्यक्तिले गौतम बुद्धलाई सोधे "भगवान बुद्ध ,म  गरिब भएको कारण के होला ? "
बुद्धले जबाफ दिनु भयो  "तिमीले अरुलाई दान नगरेको कारणले गर्दा हो |" 
 बुद्धको उपदेश सुनें पछि त्यों गरिबले भन्यो "मसँग  दान गर्ने धन सम्पत्ति केही  छैन | मैले के दान गर्नु र ?"
बुद्धले भन्नु भयो  "तिमीसँग दान गर्ने   धेरै  चिज छन् । पहिलो– अाफ्नो अनुहार को मुस्कान अरुलाई दिनु !  दोस्रो– आँखाले अरुलाई दयाले हेर्नु ! तेस्रो– मुखले अरुको गुण व्यक्त गर्नु ! चौथों -- मन ले अर्काको भलो सोच्नु  ! पाँचों -शरीरले अरुलाई  मदत गर्नु  !" 
 बुद्धको उपदेश सुनें पछि त्यों गरिबको आँखा खुल्यो | वास्तवमा अर्कालाई मद्दत  चाहने मानिसहरु  कोहि गरिब हुँदैनन् |